spektakl „Nisza” - Mediateka CK ZAMEK

„NISZA”

„Nisza” – niezwykle intymny, okraszony sporą dawką humoru spektakl przygotowywany przez Janusza Stolarskiego i jego podopiecznych jest autorskim zdarzeniem/projektem bazującym na bogatym doświadczeniu reżysera w teatrze alternatywnym oraz na osobistych doświadczeniach poszczególnych aktorów.

Janusz Stolarski – aktor, absolwent PWST im. Solskiego w Krakowie. Występował w: Drugim Studio Wrocławskim, Państwowym Teatrze w Kielcach, Teatrze Polskim w Poznaniu, grupie teatralnej Sekta Lecha Raczaka, Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu, Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, Teatrze Studio w Warszawie i Orbis Tertius Trzecim Teatrze Lecha Raczaka. Gościnnie brał udział między innymi w spektaklach „Don Juan” i „tryptyk wyspiański” w Teatrze Starym w Krakowie, „Rzeźnia Lila Róż” Teatru Usta Usta w reżyserii Marcina Libera oraz „Przypadki Pana von K.” Polskiego Teatru Tańca.

Od 1994 roku współtworzy Stowarzyszenie Teatralne ANTRAKT. Jest laureatem wielu nagród za monodramy, w tym Grand Prix na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu (1991) za „Ecce Homo”, nagrody specjalnej Jury Drugiego Międzynarodowego Festiwalu Monodramów Krajów Nadbałtyckich – Kowno 2010 za spektakl „Kod” i wielu innych. Od lat prowadzi warsztaty teatralne w kraju i za granicą (Niemcy, Rumunia, Mołdawia, Hiszpania, Francja).

Teatr pod Fontanną

Koncepcja i reżyseria: Janusz Stolarski

Dwóch mężczyzn siedzi naprzeciw siebie przy czarnym stole. Mężczyzna w starszym wieku zwrócony jest przodem do osoby oglądającej fotografię. Ma siwe włosy i jest ubrany w dres. Wzrok i dwie uniesione ręce zwrócił w kierunku kartki, którą trzyma drugi mężczyzna, zwrócony do oglądającego plecami. Długie włosy ma związane z tyłu głowy. Ubrany jest w czarne spodnie i ciemny t-shirt. Siedzi boso. Na podłodze widoczne są kręgi rzucane przez sceniczne światła. Drugi plan tworzy odwrócona tyłem do widza sztaluga. Po obu jej stronach widać zarysy postaci przysłuchujących się rozmowie dwóch mężczyzn.

Kobieta w średnim wieku siedzi bokiem – widzimy jej lewy profil i górną część tułowia. Ma krótkie rude włosy i okulary w ciemnej oprawie. Zaciąga się trzymanym w lewej dłoni papierosem. Jest zamyślona. Dym unosi się nad ciemnym, połyskującym blatem stołu, na którym oparła ręce. Przed nią leży kilka przedmiotów: mikrofon sceniczny, popielniczka, czerwony notatnik i pomarańczowe pudełko odbijające światło. Na drugim planie widać bardzo niewyraźny zarys innej postaci.

Kobieta w średnim wieku siedzi na krześle obok pustego, ciemnego stołu. Widzimy całą jej postać. Jest ubrana w dwuczęściowy, różowy kostium (marynarkę i spódnicę) i białą bluzkę. Jasne, średniej długości włosy połyskują w świetle scenicznego reflektora, który tworzy na podłodze elipsę odcinającą widoczne obiekty od panującej dookoła ciemności. Kobieta patrzy zza okularów przed siebie w skupieniu. Jest zamyślona i spokojna.

Młody mężczyzna siedzi na obrotowym fotelu w centrum sceny. Na parkiecie zaznacza się krąg światła teatralnego reflektora. Postać ma ciemne włosy i okulary. Mężczyzna ubrany jest w białą koszulę z podwiniętymi rękawami i niebieskie dżinsy. Prawą nogę założył nonszalancko pod kątem prostym na lewej. Przy prawym uchu zamocowany ma mikroport, do którego mówi coś w stronę publiczności. Jej obecność zaznaczona jest u dołu zdjęcia ciemnymi zarysami głów. Są pogrążone w mroku podobnie jak tło całego obrazu.

Fotografia jest portretem kobiety, która bierze udział w przedstawieniu, lecz poza jej postacią nie widzimy żadnych rekwizytów ani przestrzeni teatralnej. Siedzi na fotelu widoczna od kolan w górę. Ma jasne, średniej długości włosy, które opadając, przykrywają prawą stronę jej twarzy. Słoneczne okulary i odchylona do tyłu głowa sprawiają wrażenie, jak gdyby świeciło na nią słońce. Ubrana jest w ciemnoniebieską bluzkę i granatowe spodnie w białe, błękitne i fioletowe plamy. W lewej, opartej na kolanie dłoni trzyma zapalonego papierosa. Paznokcie palców, między którymi osadzony jest papieros, są jasnoniebieskie.

Fotografia przedstawia kobietę siedzącą na krześle. Ma krótkie włosy i okulary. Ubrana jest w sweter i spodnie w kolorze granatowym. Na ciemnym tle wyraźnie zarysowuje się zawieszony na jej szyi złoty wisiorek, a na przegubie prawej ręki bransoletka i zegarek. Kobieta mówi do mikrofonu trzymanego w lewej dłoni. Można się domyślić, że tematem opowieści są wyeksponowane, leżące na jej kolanach złote pantofle. Wyglądają jakby pochodziły z innej rzeczywistości. Tło obrazu jest czarne, odcięte linią scenicznych świateł.

Zdjęcie, wykonane w niebieskiej tonacji na czarnym tle, przedstawia dwie rozmawiające ze sobą postaci. Widzimy je od pasa w górę, ustawione naprzeciwko siebie, bokiem do obserwatora. Po prawej stronie starsza, drobna, siwa kobieta coś tłumaczy. Jej uniesiona prawa dłoń ułożona jest w geście podkreślającym ważność wypowiadanych słów. Zagięty wskazujący palec wymierzyła w kierunku partnera. Ubrana jest w granatową marynarkę i białą bluzkę. Na przegubie gestykulującej ręki wyróżnia się elegancka bransoletka z pereł. Słuchający mężczyzna jest w średnim wieku. Pochylony w stronę drobnej starszej kobiety w prawej dłoni trzyma oprawioną w ramkę fotografię chłopca. Ubrany jest w błękitną koszulę i granatowe dżinsy. Jego wysokie łysiejące czoło okalają krótkie, kręcone, ciemne włosy. U dołu zdjęcia, pomiędzy postaciami kompozycję dopełnia umieszczona centralnie figurka małego, śpiącego kotka.

Fotografia jest portretem śpiewającej aktorki. Zbliżenie twarzy kobiety ukazuje jej makijaż z ustami umalowanymi czerwoną szminką i zarysowaną mocno oprawą oczu. Wzrok, który skierowała przed siebie, wskazuje kierunek wyśpiewywanego przekazu. Kobieta ubrana jest w czarną suknię, której jedynie górna część, zakończona zamkiem błyskawicznym, jest widoczna na zdjęciu. Z ramion aktorki zwisają pióra w kolorze szafirowym. Najbardziej odrealniającym rzeczywistość przedstawionej sceny elementem jest pluszowa zabawka, którą kobieta trzyma wysoko w prawej dłoni. Lewą ręką również wykonuje zdecydowany gest, dopełniając dynamiczny obraz całości, który tworzą także: czerwony klips, dwie bransoletki i umieszczony po prawej stronie twarzy mikroport.

Muzyka: Paweł Paluch
Światła: Arkadiusz Kuczyński, Jacek Raczkowiak
Realizacja dźwięku: Piotr Kazimierz Wiśniewski
Aktorzy: Mirosław Barnaś, Piotr Bekasiak, Tymoteusz Ćwierzyk, Tomasz Dzierżanowski, Agnieszka Grabia, Łukasz Gnioch, Katarzyna Kado, Agnieszka Kamińska, Jerzy Kiereta, Krzysztof Kowalczyk, Hanna Kubaszewska, Urszula Matuszewska, Andrzej Nyczke, Paweł Nyga, Dorota van Ooik, Jarosław Piechowiak, Krystyna Pilecka, Michał Przybytkowski, Justyna Romanowska, Władysław Rogala, Julia Sobczyńska, Urszula Stachowiak, Aldona Szymanik, Beata Szymankowska, Magdalena Treichel, Aldona Wiśniewska, Zbigniew Zbitkowski,
Produkcja: CK ZAMEK w Poznaniu
Premiera: 11.05.2016 r.

Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/218-nisza-rez-janusz-stolarski-teatr-pod-fontanna/

Recenzja, magazyn teatralia.com: https://www.dawne.teatralia.com.pl/pelnia-tkwi-roznorodnosci-nisza/

Recenzja, portal kultura.poznan.pl: http://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/relacje-recenzje-opinie,c,9/w-teatrze-nic-nas-nie-ogranicza,94453.html