spektakl „Terrarium" - Mediateka CK ZAMEK

Prawie każdy spektakl grupy USTA USTA REPUBLIKA to eksperyment związany z sytuacją i przestrzenią działania teatralnego. Rozwój scenicznych wydarzeń, podczas realizowanych przez zespół spektakli, to wypadkowa działań aktorskich oraz decyzji podejmowanych na bieżąco przez publiczność. Dorobek prowadzonej przez Wojtka Wińskiego grupy składa się z piętnastu tytułów, spośród których najbardziej rozpoznawalne to: „Cadillac”, „Driver” „Alicja 0700”, „Ambasada”, „777” „Szepty, szmery, krzyki czyli Glosolalia” czy „Batalion”.

„Terrarium” to niezwykle aktualny społecznie, angażujący widzów (bez obaw – angażujący wybiórczo i w bezpiecznym wymiarze!) eksperyment z zamkowymi przestrzeniami historycznymi. Obok aktorów Teatru Usta Usta Republika, występują tu także członkowie grupy teatralnej Wikingowie. Zespół ten utworzyli w 2013 roku mieszkańcy Ośrodka dla Bezdomnych Nr 1 w poznańskim Szczepankowie. Opieki artystycznej nad ich pracą podjęła się Dorota Abbe, aktorka Teatru Nowego w Poznaniu. W tej chwili wszyscy Wikingowie opuścili już Ośrodek i są na dobrej drodze do pełnej samodzielności. Teatr okazał się dla nich jednak czymś więcej niż tylko terapią czy wsparciem w czasie dźwigania się z kryzysu – grupa nadal więc działa i pracuje nad kolejnymi przedstawieniami.

Terrarium to metafora uzależnienia od miejsca pobytu, otaczającej kultury, innych ludzi, temperatury otoczenia oraz próba przedstawienia tej wyjątkowej, unikalnej przestrzeni, zajętej przez jej okupantów, mieszkańców, najemców. Metaforą ludzkiego losu staje się mikrokosmos. Gady i płazy – mieszkańcy upiornego terrarium – to zwierzęta dość prymitywne, ale doskonale odzwierciedlające poszczególne typy ludzkie. Ich zachowania odnoszą się do postaw życiowych współczesnego człowieka, przyjmującego różne strategie przetrwania na ziemi – Terra Lupa, którą opowieść spektaklu przykłada do ich istnienia, pozwala przejaskrawić, wyolbrzymić i zrozumieć kierujące nimi instynkty.

Inspiracją dla spektaklu są refleksje płynące z lektury „Ziemi Jałowej” T.S. Eliota, budujące metaforę świata jako pułapki i ludzi – jego udręczonych mieszkańców. Spektakl ma charakter instalacyjny, a publiczność odbywa podróż przez labirynt pomieszczeń. Egzotyczny świat płazów i gadów zbudowany jest tu poprzez specjalnie skomponowane dźwiękowe światy, etiudy aktorskie oraz oryginalną scenografię.

premiera spektaklu: 25.11.2016 r.

Zdjęcie wykonane zostało w zabytkowej części Zamku, gdzie odbywa się spektakl. Po lewej stronie, na tle marmurowych, szerokich schodów widzimy pierwszą z postaci. Jest to potężny, łysiejący mężczyzna ubrany w skórzany płaszcz bez rękawów, brązową koszulę i spodnie w pionowe paski. Na jego stroju utrzymanym w jednolitej tonacji wyróżniają się mocne żółte akcenty – zawiązana pod brodą mucha, zapięcie płaszcza i guziki koszuli. Mężczyzna znajduje się w ruchu. Mocno pochylony do przodu zmierza zdecydowanie po kamiennej posadzce w prawą stronę. Trzy pozostałe sylwetki znajdują się na dalszych planach. Za opisanym aktorem widzimy fragment postaci ubranej w kolorową marynarkę, czarne spodnie z czerwonym lampasem i czerwone buty. Pośrodku fotografii kolejny, wysoki i ubrany na czarno mężczyzna stoi przy zabytkowym krześle. Z założonymi z tyłu rękoma wygląda jak wartownik. Najbardziej na prawo dostojnie siedzi starszy człowiek. Jest łysy, nosi okulary i elegancką, srebrzystą marynarkę.

Fotografia ukazuje przestrzeń odrealnioną przez działanie laserowych świateł. Wiszący pod sufitem ozdobny żyrandol i boazeria na tylnej ścianie pozwalają jednak domyślić się, że pokój, w którym odbywa się scena, jest zabytkowy. Na fotografii dominują zielone i jaskrawopomarańczowe, ułożone w wiązki promienie, skierowane w różne strony. Pomiędzy tymi fosforyzującymi liniami, na czarnej metalowej beczce, stoi zamazana postać. Pochylona mocno do przodu ubrana jest w bluzę i spodnie upstrzone barwnymi, fosforyzującymi plamami. Na ciemnej podłodze, po prawej stronie przykuwa uwagę jeszcze jeden, trudny do zdefiniowania obiekt. Jest pomarańczowo-czerwony i wygląda jak duża, rozedrgana szmaciana lalka.

Fotografia jest portretem aktorki biorącej udział w spektaklu. Widzimy ją od wysokości kolan w górę, siedzącą na tle jasnych ścian. Jest niezwykle fantazyjnie ubrana. Jej kostium składa się z czarnej, przylegającej do głowy czapki przyozdobionej trzema dużymi czerwonymi pomponami, brązowej bluzki z kolorowymi akcentami i spódnicy w biało-czerwone pasy. Ręce położyła na szeroko rozstawionych udach jak siedząca na przyzbie wiejska baba. Najistotniejszy na zdjęciu jest wyraz twarzy aktorki opowiadającej coś intrygującego i zabawnego. Uśmiechnięte są jej oczy, uniesione brwi i przestrzeń wokół lekko otwartych ust.

Fotografia jest portretem mężczyzny biorącego udział w spektaklu. Ukazany jest od wysokości kolan w górę. Ma szpakowate, uczesane z przedziałkiem włosy i wąsy. Patrzy wprost przed siebie. Ma otwarte usta. Na prawym ramieniu widać wyraźnie tatuaż w kształcie czarnej kotwicy. Teatralny kostium aktora nie budzi wątpliwości, jaką postać odgrywa w spektaklu. Jest bokserem ubranym w biały podkoszulek na cienkich ramiączkach i krótkie sportowe spodenki. Wokół szyi zawieszony ma również biały ręcznik i bokserskie rękawice, a w talii szeroki skórzany pas z ogromną, metalową klamrą. Tło na zdjęciu jest ciemne i pozwala dostrzec jedynie pojedyncze, niewyraźne detale zabytkowej przestrzeni, w której sfotografowano aktora.

Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/221-terrarium-teatr-usta-usta-republika-i-grupy-teatra/

spektakl „Terrarium”