Alfons Mucha - Mediateka CK ZAMEK

Alfons Mucha (1860-1939). Mistrz Art Nouveau

21. 08 – 11. 11. 2007

organizatorzy: Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu, The Mucha Foundation

producent wystawy: Magdalena Tomczewska

Ponad 200 dzieł – prac graficznych, pasteli, rysunków, obrazów olejnych, dzieł sztuki zdobniczej– zostało zaprezentowanych na wystawie w Centrum Kultury ZAMEK. Była to pierwsza tak obszerna prezentacja dokonań czeskiego artysty, najbardziej znanego przedstawiciela europejskiej secesji. W Poznaniu, który był ostatnim etapem ówczesnej trasy przebiegającej przez kraje Europy Północnej, swoją światową premierę miał pokaz 28. oryginalnych fotografii artysty, które nigdy dotąd nie były eksponowane.

Wystawa obejmowała dzieła z kolekcji rodziny artysty, największego i najbardziej reprezentatywnego zbioru prac Alfonsa Muchy na świecie. Można było zobaczyć na niej przede wszystkim prace z paryskiego okresu twórczości, które przyniosły artyście światową sławę. Były wśród nich m.in. cykl: „Pory roku” (1896 – pierwszy, a zarazem do dziś najbardziej popularny cykl panneaux décoratifs), „Sztuki piękne” (1898), „Pory dnia” (1899), „Kamienie szlachetne” (1900), plakaty teatralne do sztuk, w których grała Sara Bernhardt: („Gismonda” – 1894, „Hamlet”– 1899, „Lorenzaccio” – 1896, „Dama Kameliowa” – 1896) oraz przedmioty użytkowe. Gotowym realizacjom towarzyszyły rysunki i projekty dokumentujące proces twórczy oraz ówczesną praktykę drukarską. Wystawa prezentowała również mniej znane prace Muchy: pastele (powstałe równolegle z jego promiennymi panneaux, lecz zupełnie inne w charakterze – mroczne i ekspresyjne prace ukazują inną stronę osobowości Muchy i jego wizji życia) oraz obrazy olejne (m.in. portrety dzieci artysty, a także studia do „Epopei słowiańskiej”). W Galerii Fotografii „pf” natomiast zobaczyć było można biżuterię oraz zdjęcia artysty.

The Mucha Foundation powołali w 1992 roku spadkobiercy artysty, synowa Geraldine i wnuk John. Fundacja działa w imieniu The Mucha Trust, który jest właścicielem kolekcji rodziny Muchy. Z inicjatywy Fundacji utworzone zostało w Pradze Muzeum Muchy (1998). Organizatorem wystawy objazdowej był Amos Anderson Art Museum w Helsinkach we współpracy z Fundacją Mucha. Ekspozycji towarzyszyła publikacja, która podnosiła pomijane dotąd aspekty twórczości Muchy, przyczyniając się do nowego odczytania jego sztuki („Alphonse Mucha, z okazji utworzenia Muzeum Muchy w Pradze”, red. Sarah Mucha, PWN, Warszawa 2007).

Fotografia jest czarno-biała, przedstawia Alfonsa Muchę w swojej pracowni. Mężczyzna siedzi na rzeźbionym krześle lub fotelu, jego sylwetka umiejscowiona została w lewej, dolnej części fotografii. Mężczyzna ma na twarzy zarost – bujne wąsy oraz brodę. Spogląda w obiektyw. Lewą rękę trzyma na oparciu siedziska, prawym łokciem podpiera drugie oparcie. Ma założoną lewą nogę na prawą. Ubrany jest jasny strój. Po prawej stronie fotografii widać fragment regału z książkami. W centrum oraz po lewej stronie tła przedstawione są prace artysty – w centrum jest to Gismonda; praca całkiem po lewej jest jedynie fragmentem.

Grafika przedstawia portret młodej kobiety w zwiewnej sukni. Ramiona ma odkryte, a jej spokojne spojrzenie skierowana jest w stronę widza. Trzyma na kolanach otwartą książkę. We włosach i w tle o kształcie koła wiją się piękne motywy kwiatowe.

Na oliwkowo zielonym tle przedstawiona jest litografia zatytułowana Rozmarzenie. To portret młodej kobiety w zwiewnej sukni. Pod spodem widnieje duży biały napis Mucha, nad literą M bladozielony napis Alfons. Pod spodem na brązowych pasach jest informacja gdzie i kiedy odbyła się wystawa.

Jest to obraz z cyklu „Sztuki piękne”. W centrum obrazu znajduje się kobieta stojąca do odbiorcy prawym bokiem, spoglądająca na odbiorcę przez swoje prawe ramię. Stoi na palcach, w przyciągniętych do sylwetki dłoniach trzyma lekki materiał bladoróżowej sukienki. Ma nagie ramiona. Jej włosy są długie, rude, ozdobione. Kobieta wydaje się być dynamiczna, co zostało spowodowane rozwianymi włosami i suknią oraz wirującymi wokół niej liśćmi. W obrębie głowy oraz torsu kobiety widnieje niebieskawo-zielonkawy okrąg z ornamentami. Tło jest zachowane w ciepłych, niemal pastelowych barwach.

Obraz przedstawia młodą kobietę siedzącą z lewej strony obrazu. Siedzi, a jej sylwetka jest lekko nachylona, opiera głowę na gałęzi krzewu, jej nogi zwisają nad wodą, są delikatnie w niej zanurzone. Postać znajduje się nad wodą, na tle błękitnego nieba z białymi chmurkami. Twarz kobiety jest skierowana w stronę odbiorcy, ma nieco rozmarzoną winę wywołaną półprzymkniętymi oczami oraz rozchylonymi ustami, do których przykłada kciuk. Jej długie, brązowe włosy splatają się z krzewem, o który się opiera. Na głowie ma wianek z czerwonych maków. Ma na sobie zwiewną suknię odkrywającą ramiona, sięgającą do kolan. Kolorami dominującymi jest żółty, pomarańczowy i zielony. Alfons Mucha

Fotografia przedstawia złoty naszyjnik na ciemnym tle., Sskładający się on z drobnych, misternie wykonanych i połączonych detali. W głównej części sąDominują trzy ażurowe koła, w których przedstawione sąumieszczono ptaki o perłowych, mieniących się piórkach. Do nich doczepione są mniejsze kołaółka z małymi ozdobnymi podkówkami, oraz różnokolorowe kamienie półszlachetnee, które przymocowano dookoła naszyjnika.

Rzeźba przedstawia głowę dziewczyny w złotej koronie i złotych, długich włosach, swobodnie opadających na srebrne ramiona. Srebrna twarz z zamkniętymi oczami skierowana jest centralnie. Rzeźba osadzona jest na postumencie z ciemno- czerwonego kamienia. Przestrzeń nad kamieniem między ramionami i włosami jest wypełniona łukiem z brązu. i Nnad nim umieszczono dodatkowy ozdobnym łukiem ze złota przypominającym w kształciet otwartej książki.

Obraz olejny przedstawia portret pięknej młodej kobiety, córki artysty Jaroslavy., Dziewczyna, namalowana w centrum przedstawienia, ubrana jest w ciemną suknięktóra siedzi centralnie w ciemnej sukni. Jej przedramiona oplata szal z jasnego i lekko przejrzystegoym materiału. W lewej dłoni trzyma eliptyczny medalion zawieszony na długim złotym łańcuszku, na ręce ma dwie złote bransoletki. Drugą ręką podpiera się na siedzeniu. Jej spokojne spojrzenie skierowanea jest w stronę widza. Za nią leży biały udrapowany materiał rozmywający się z jasnym tłem ściany. W, na której po prawej górnej stronie obrazu namalowanoe jest dekoracyjne blado beżowe serce.

Czarno-biała fotografia przedstawia siedzącego i grającego na fisharmonii Paula Gauguina. Jego postać wypełnia centralnie większą część fotografii. Ubrany jest w jasną kraciastą marynarkę, spod której wystaje mu biała koszula. Twarz z ciemnym długim wąsem obrócona jest do fotografującego. Taboret na którym siedzi bez spodni, stoi na prostokątnym dywaniku z futra o długim włosiu. Dłoń spoczywa na klawiszach instrumentu. Na dalszym planie za instrumentem rozpościera się duża kwiecista kotara.

Fotografia jest Cczarno-biała fotografia p. Przedstawia kobietę siedzącąej bokiem na wysokim okrągłym stołku., Jjej twarz jest skierowana półprofilem do fotografującego. Kobieta trzymasiedzi z dłonie ńmi spoczywającymi na kolanach, ma na sobieubrana jest w ciemny strój, ciemne pończochy, ma nagie ramiona i ciemne pończochy. W tle ustawiono białą ściankę., Zza nią widać fragment pracowni Alfonsa Muchy, o czym świadcząy obecność jego prace znajdujące się po prawej stronie., a Nnieco niżej fragment drewnianej dekoracji, nad białą ścianą stoi wypchany ptak z długim ogonem.

Fotografia przedstawia fragment Sali Wystaw. W jej wnętrzu na jasnobeżowej ścianie wiszą duże kolorowe plakaty z okresu secesji. To portrety kobiet ubranych w zwiewne suknie. W tle obrazów widać kwiatowe motywy.

Fotografia przedstawia fragment Sali Wystaw. W niej, znajdują się duże kolorowe plakaty z okresu secesji. Przedstawiają one postacie kobiet w zwiewnych strojach na tle kwiatowych motywów. Prace oprawione w ramy wiszą na jasnobeżowych ścianach otaczających całą salę i jej środek.