spektakl „Cyrkostrada” - Mediateka CK ZAMEK

„Cyrkostrada” to pomysł zrodzony z inspiracji „La stradą” Felliniego, osnuty wokół toposu wędrówki. Scenę przejmują tu we władanie aktorzy-seniorzy i aktorzy-dzieci, czyli zespół znany już poznańskiej widowni z poprzednich spektakli Iwony Pasińskiej realizowanych w CK ZAMEK. Tym razem grupa spotkała się na polu Nowego Cyrku. I to właśnie cyrkowy rozmach, feeria barw, skoczna muzyka, ale też ekwilibrystyczna sprawność, tresura i klaunada stały się ramami wiążącymi pasmo przystanków-wspomnień z życia performerów-seniorów.

Iwona Pasińska – opieka artystyczna; choreograf, teatrolog, wykładowca Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, założycielka grupy Movements Factory. Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. F. Parnella w Łodzi oraz Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obszarem jej badań i jednocześnie tematem pracy doktorskiej była ekspresja ciała współczesnego tancerza-aktora w przestrzeniach teatrów tańca oraz teatrów dramatycznych. Jest autorką edukacyjno-artystycznych projektów aktywizujących motoryczną kreatywność w grupach zagrożonych wykluczeniem, ze szczególnym uwzględnieniem seniorów i juniorów. Współpracowała z wieloma scenami w całej Polsce. Przez wiele lat była I solistką w Polskim Teatrze Tańca. Od tego sezonu artystycznego jest jego dyrektorką.

Obok Iwony Pasińskiej zespół osób pracujących z Seniorami i Dziećmi tworzą:
Przemysław Grządziela / Pinezka – trening cyrkowy
Damian Pielka – muzyka
Andrzej Grabowski – scenografia
Kuluza Studio – kostiumy
Paulina Wycichowska – wsparcie choreograficzne
Radek Wysocki – konsultacje dramaturgiczne
Aleksandra Król – asystent choreografa
Katarzyna Tendorowicz, Natalia Gorzelańczyk – wsparcie produkcyjne
Movements Factory Foundation – współprodukcja (projekt współfinansowany ze środków Urzędu Miasta Poznania)
Rafał Smyk i Adam Głębocki – światła

premiera spektaklu: 10.12.2016 r.

Zdjęcie przedstawia dwa plany znacząco różniące się kolorystyką. Na pierwszym z nich, po lewej stronie, stoi starsza kobieta oświetlona od góry zimnym, białym światłem. Ubrana jest w białą, męską koszulę i ciemną, długą do kostek, spódnicę. Ma średniej długości blond włosy i ręce opuszczone wzdłuż ciała. W lewej dłoni trzyma biały rekwizyt przypominający mały pióropusz. Jedyny kolorowy element jej stroju to zawieszona pod szyją czerwona kulka, jaką zakładają na nos klauni. Kobieta jest w ruchu – kroczy po szarym podłożu, kierując się lekko w lewą stronę. Odmienny świat ukazany jest na drugim planie. W świetle reflektora, na który nałożono czerwony filtr, widzimy rozmazaną postać młodziutkiej tancerki. Ma pochyloną głowę i obserwuje kręcące się wokół jej bioder hula-hoop. Ubrana jest w biały strój baletnicy. Pomiędzy tancerką a ciemnym horyzontem sceny, na całej jej szerokości, leżą białe balony.

Na grupowym zdjęciu widzimy aktorki i aktorów. Wszyscy tańczą. Ubrani są w kolorowe stroje, utrzymane w konwencji arlekinady, zostali uchwyceni w bardzo dynamicznych pozach. Ich ciała wyginają się w różne strony, a uniesione wysoko ręce dodają zdjęciu ekspresji. Na dwie znajdujące się najbliżej kobiety pada czerwone światło zamazujące nieco kontury. Pozostałe dziesięć postaci widzimy natomiast wyraźnie, w jasnym, białym świetle. Na fotografii dominuje biel, na tle której wyraźnie odznaczają się czerwone i czarne akcenty cyrkowych strojów artystów.

Na zdjęciu widzimy grupę dziewczynek. Jest ich osiem. Mają mniej więcej sześć, siedem lat. Ich uwaga w pełni skupiona jest na dziwnym pojeździe, wokół którego się zebrały. Jest to długa, fantazyjnie powyginana platforma na dużych, gumowanych kołach ze szprychami. Dziewczynki ubrane są jednakowo: w białe bluzeczki, rajstopy i tenisówki oraz krótkie, czerwono-żółte spódniczki z czarnym paskiem. Możemy domyślić się, że przed chwilą wspólnie pchały dziwny pojazd. Dwie, po lewej stronie fotografii, kontrolują jego przednie koła. Trzy pośrodku, pochylone, oparły dłonie na platformie. Pozostałe, ustawione z tyłu, gotowe są w każdej chwili do wprawienia pojazdu w ruch. W momencie wykonania fotografii nie jest to jednak możliwe. Na przedzie dziwnego wózka przysiadł bowiem starszy mężczyzna ubrany w białą koszulę, ciemne spodnie, czerwone szelki i ciemną czapkę z daszkiem. Mocno pochylił się do przodu i wygląda na zmęczonego. Jego stan zamyślenia kontrastuje z naturalną witalnością bijącą od dziewczynek. Cały obraz jest bardzo jasny. Dominuje na nim biały kolor podłogi, horyzontu i rozrzuconych w tle balonów.

Fotografia przedstawia sylwetkę starszego mężczyzny. Stoi on w lekkim rozkroku nieruchomo, pośrodku sceny. Ubrany jest w ciemną czapkę z daszkiem, białą koszulę, czarne buty i spodnie na czerwonych szelkach. Teatralność jego kostiumu podkreśla bardzo duża, zawiązana pod brodą mucha w białe i czerwone paski. Niespotykany w realnym świecie jest także ustawiony za postacią pojazd. To długa, fantazyjnie powyginana platforma na dużych, gumowanych kołach ze szprychami. Jasne światło reflektorów odbija się w bielach scenografii i rekwizytów. Biała jest podłoga i leżące na jej skraju balony. Na ich tle postać jest bardzo wyraźna.

Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/220-cyrkostrada-opieka-artystyczna-iwona-pasinska/