„Endspiel” berlińskiego Teatru RambaZamba to zapierająca dech w piersiach
i powalająca aktorskim kunsztem inscenizacja „Końcówki” Samuela Becketta, sztuki intrygującej – zarazem smutnej i śmiesznej. Spektakl uwydatnia społeczne i kulturowe przepaście XX wieku, opowiadając o niełatwych związkach międzyludzkich
oraz chwiejnych relacjach pomiędzy społeczeństwem a jednostką. Kwestie – jak się okazuje – niezwykle aktualne także w dzisiejszym świecie.
oraz chwiejnych relacjach pomiędzy społeczeństwem a jednostką. Kwestie – jak się okazuje – niezwykle aktualne także w dzisiejszym świecie.
W przedstawieniu Teatru RambaZamba role głównych bohaterów – Clova i Hamma – grają niepełnosprawni: Jonas Sippel (z zespołem Downa) i Sven Normann (niewidomy aktor
z niedowładem nóg). Jeden z bohaterów sztuki widzi i ma obsesję na punkcie kondycji
i sprawności ciała. Drugi, dotknięty upośledzeniem fizycznym, kontempluje bezsens istnienia. Niezwykle sugestywne symbole dwóch biegunów ludzkiej egzystencji, jednocześnie przyciągających się i odpychających.
Jednak prawdziwą siłą tego spektaklu jest nie tyle sama treść dzieła Samuela Becketta,
ile świat wykreowany na scenie przez aktorów Theater RambaZamba: aktorów, którym warsztatu pozazdrościć mógłby niejeden „pełnosprawny” artysta.
Założycielką Teatru RambaZamba jest aktorka i teatrolożka, Gisela Höhne. W latach 80. utworzyła ona pierwszy na terenie ówczesnej NRD cyrk, w którym dzieci niepełnosprawne intelektualnie mogły występować publicznie. Inspiracją do podjęcia takiego działania była sytuacja jej syna Moritza, który urodził się z trisomią 21,
czyli z zespołem Downa. Kilka lat później powstało stowarzyszenie prowadzące warsztaty oraz teatr dla osób z niepełnosprawnością intelektualną o nazwie RambaZamba. Stowarzyszenie przeistoczyło się w zawodowy, etatowy teatr, który dziś ma na swym koncie wiele spektakli zbierających niezwykle pozytywne recenzje i nagrody. Grupa występowała gościnnie na blisko 200 scenach, w tym na targach EXPO w Lizbonie
i Hanowerze, w Akademietheater w Wiedniu, na festiwalach w Zurychu, Warszawie, Rzymie i Oslo.
W świecie sztuki i teatru, a także wśród publiczności i mediów RambaZamba uchodzi za „najbardziej inkluzywny teatr Niemiec” („Mainzer Allgemeine”), miejsce w którym można bezpośrednio doświadczyć, jak „niepełnosprawność staje się siłą” („Frankfurter Rundschau”).
„Nic nie jest tak śmieszne jak nieszczęście…” – Samuel Beckett.
Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/963-teatr-powszechny-endspiel-theater-rambazamba/