spektakl „Jestem” - Mediateka CK ZAMEK

Podczas pracy nad pierwszym spektaklem grupy JEST TAK JEST, nasi aktorzy zadają sobie pytania: Kim jestem? Co czuję? Co lubię? Czego się boję? Co mnie interesuje?
Co jest dla mnie ważne? Czego chcę? Czym chciałbym podzielić się z innymi? Jak może być?
Odpowiedzi mają przeróżną formę: są namalowane, napisane, przedstawione, zaśpiewane lub nagrane. Przygotowywany spektakl stanowić będzie ich iloczyn, zbiór refleksji członków zespołu na temat jednostkowych losów. Zapraszając publiczność na otwartą próbę, pragniemy skonfrontować ich treść na etapie, na jakim dziś jesteśmy.

„Tak naprawdę chciałabym się podzielić czymś ze swojego życia.
To chyba będzie mi najłatwiej. Nie trzeba się tak stresować .
Zrobię to z przyjaciółką.
Nie możemy iść na zwykły spacer. Możemy sobie coś wymyślić.
Zeszyty. Puzzle. Koncerty. Pierniki. Kartki.
Puzzle wybrałam ponieważ lubię je układać od dzieciństwa, jest to coś z czego nigdy nie wyrosnę.”
Magdalena Gombowska

„Chciałbym chociaż trochę nakreślić to, co czuję.
Czym chcę i staram się kierować.
Chociaż to nie jest takie proste.”
Szymon Kaźmierczak

reżyseria: Grażyna Wydrowska
muzyka: Joanna Sykulska
scenografia: Jarosław Szelest
występują: Piotr Bartoszewski, Alicja Bochniak, Magdalena Gombowska, Natalia Jaskowska, Szymon Kaźmierczak, Artur Lewandowski, Krystyna Morawska, Rafał Różański, Artur Warchoł, Alicja Zacharczuk, Maciej Zandecki.

Grupę teatralną JEST JAK JEST tworzą członkowie poznańskich wspólnot stworzonych dla osób z różnego rodzaju niepełnosprawnościami. Są wśród nich mieszkańcy dwóch domów prowadzonych przez Fundację L’Arche Polska, pracownik Galerii oraz uczestnicy Warsztatów Terapii Zajęciowej działających w ramach Stowarzyszenia NA TAK, podopieczny Stowarzyszenia na rzecz Osób Niepełnosprawnych ISKRA czy Dziennego Ośrodka Adaptacyjnego. Kilkoro aktorów radzi sobie z barierami dnia codziennego samodzielnie. Nowa grupa od kilku miesięcy pracuje w ramach zamkowego programu „Teatr powszechny” pod artystyczną opieką Grażyny Wydrowskiej.

Grażyna Wydrowska – aktorka, reżyserka, pedagog teatralny. Współzałożycielka legendarnego Teatru Wierzbak. Prowadzi warsztaty i szkolenia oraz tworzy międzypokoleniowe projekty o charakterze artystycznospołecznym. Laureatka Nagrody Artystycznej Młodych im. St. Wyspiańskiego, Nagrody Artystycznej im. Jana Dormana i Nagrody Rady Ministrów. Za działalność na rzecz kultury otrzymała też tytuł „Jednej ze stu obywatelek Wielkopolski” w ramach projektu „Czas obywatelek”. Prowadzi zajęcia z profesjonalnymi artystami i amatorami – dziećmi, dorosłymi i seniorami.

Wykonane z perspektywy widza zdjęcie ukazuje jedną z pierwszych scen spektaklu. W szerokim planie widać wszystkich jedenaścioro aktorów biorących w nim udział. Ubrani są jednakowo: w czarne t-shirty z rękawami do łokci i czarne spodnie oraz wyraźnie z nimi kontrastujące białe tenisówki. Młody mężczyzna po lewej stronie i dwie dziewczyny po prawej siedzą na wózkach, wykonując, podobnie jak pozostali, ćwiczenia ruchowe. Dyrygentką jest stojąca tyłem na pierwszym planie postać. Poza czarnym zarysem sylwetki widzimy jedynie jej uniesioną w górę lewą dłoń. Większość aktorów jest w nią wpatrzona i stara się precyzyjnie wykonywać kolejne gesty. W momencie wykonania fotografii niemal wszyscy mają uniesione ręce.

Na zdjęciu widzimy siedmioro aktorów, czterech mężczyzn i trzy kobiety. Pokazane są od wysokości kolan w górę. Postać w środku ma szeroko otwarte usta. Śpiewa, stojąc z ułożonymi wzdłuż ciała rękoma. W śpiewaniu towarzyszy jej dwóch innych mężczyzn. Wysoki, po lewej stronie fotografii i drugi, średniego wzrostu, po prawej. Na pierwszym planie znajduje się także rozkładająca ręce kobieta o kasztanowych, średniej długości włosach. Stojąca obok centralnie usytuowanej postaci blondynka nie śpiewa. Jej wzrok i wyraz twarzy są pełne buntu. Dwie ostatnie osoby grupowej fotografii widać jedynie fragmentarycznie. Kompozycję obrazu dopełniają trzy stojące przed aktorami mikrofony na statywach.

Fotografia przedstawia w zbliżeniu trzy kobiety. Dwie z nich, po lewej stronie, siedzą na wózkach. Pierwsza, usytuowana bokiem, ma odwróconą głowę. Widzimy z tyłu jej krótko przycięte, ciemne włosy i fragment okularów w drucianej oprawie. Jej uwaga skierowana jest na centralną postać obrazu. Jest nią młoda, uśmiechnięta kobieta o ciemnych włosach uczesanych z przedziałkiem. Wzrok zza okularów skierowała w dół. Z jej szyi zwisa srebrny medalion. Dłonie oparła złączone na podłokietnikach wózka. Ustawiony obok rozmawiających kobiet mikrofon na statywie prowadzi wzrok obserwatora ku trzeciej postaci. Jest to widziana z profilu kobieta w okularach, przyglądająca się w skupieniu odgrywanej scenie.

Głównym obiektem widzianym na fotografii jest ustawiona na metalowej beczce od piwa szachownica. Na jej biało-czarnych polach ustawione są figury. Ich forma wskazuje, że nie są to zwyczajne, standardowej wielkości szachy. Osoby rozgrywające partię nie są widoczne. O tym, że toczy się gra, świadczą jedynie wynurzające się z ciemności ręce. Aktor po lewej stronie wyciągnął prawą otwartą dłoń. Kieruje ją ku drugiej postaci, której rękę widzimy opuszczoną wzdłuż ciemnych spodni.

Zdjęcie przedstawia w zbliżeniu parę aktorów. Dziewczyna po lewej ma długie blond włosy z grzywką. Mężczyzna jest łysy i w okularach. Na przegubie jego lewej ręki widać srebrny zegarek. Oboje ubrani są w takie same czarne t-shirty i wpatrują się w trzymany przez mężczyznę przedmiot. Dziewczyna wydaje się być nim zafascynowana. Jest to magiczna szklana kula osadzona na białej porcelanowej podstawce. W jej środku, wokół kolorowej tęczy, mienią się jasne płatki imitujące śnieg.

Fotografia przedstawia drobną kobietę siedzącą pośrodku dużej, pomarańczowej kanapy. Ubrana jest na czarno. Z szyi zwisają jej jasne korale. Ma uczesane z przedziałkiem ciemne, krótko przycięte włosy. Jej stopy w jasnych tenisówkach nie sięgają podłogi. Aktorka w skupieniu wykonuje czynność kojarzącą się z haftowaniem. W uniesionych dłoniach trzyma kawałek białego materiału. Dwa podobne leżą na kanapie po lewej stronie, po prawej natomiast – kolorowe kartki papieru. Cały obraz wykrojony został z czarnego tła zlewającego się z czarną podłogą.

Na grupowej fotografii widzimy pięć osób. Centralną postacią jest stojąca kobieta. Ma krótkie, kasztanowe włosy i okulary. Ubrana jest, jak pozostali, w ciemny strój i białe tenisówki, mówi coś do mikrofonu. Sprawia wrażenie niepewnej siebie. Jedną z jej opuszczonych wzdłuż ciała rąk przytrzymuje druga z postaci, stojąca bokiem. Za nimi, w tle łysiejący mężczyzna w okularach również wydaje się być zatroskany. Odmiennie zachowują się dwie osoby usytuowane po prawej stronie zdjęcia. Jedna z nich, siedząca, ma na głowie słomkowy kapelusz. Druga poprawia jego ułożenie. Za grupą przedstawionych na fotografii osób widać fragment dużej, pomarańczowej kanapy.

Scena spektaklu uchwycona na fotografii rozgrywa się na dwóch planach. Po prawej stronie stoi młody człowiek w słomkowym kapeluszu na głowie, ubrany na ciemno. Jego postać widzimy od kolan w górę. Mówi do znajdującego się przed nim mikrofonu na statywie. Lewą ręką przytrzymuje oparty na brzuchu szklany słój. W prawej, uniesionej dłoni ma drewniane szczypce, którymi – jak można się domyślać – sięga po coś do słoja. Drugi plan tworzy para aktorów. Usytuowani wyżej od mężczyzny w kapeluszu wykonują wspólnie taneczny układ. Ich dłonie spotykają się ponad głowami. Pochyleni ku sobie wykonują podobny ruch nogą. Uśmiechnięta kobieta patrzy na partnera. Młody mężczyzna natomiast skierował spojrzenie przed siebie. Utrzymane w czerni i bieli zdjęcie ma kolorowy akcent, którym jest widoczna za postaciami duża pomarańczowa kanapa.

Muzyka: Joanna Sykulska
Scenografia: Jarosław Szelest
Światła: Arkadiusz Kuczyński, Jacek Raczkowiak
Realizacja dźwięku: Michał Anioła
Aktorzy: Piotr Bartoszewski, Alicja Bochniak, Magdalena Gombowska, Natalia Jaskowska, Szymon Kaźmierczak, Artur Lewandowski, Krystyna Morawska, Rafał Różański, Artur Warchoł, Alicja Zacharczuk, Maciej Zandecki
Produkcja: CK ZAMEK w Poznaniu
Premiera: 27.11.2019 r.

Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/5143-teatr-powszechny-jestem-rez-grazyna-wydrowska-grup/
Wywiad z reżyserką na portalu kultura.poznan.pl: https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/spotkania-z-prawdziwymi-ludzmi,143052.html