„Na wysypisku”
Grupa teatralna Nowi w Nowym im. Wojciecha Deneki
Koncepcja i reżyseria: Hanna Rynowiecka
Opieka artystyczna: Ewa Szumska

Uchwycona scena przenosi obserwatora do salonu z końca XIX wieku. Sportretowana kobieta jest bardzo elegancko ubrana. Kremowy kapelusz z dużym, wywiniętym rondem i białą koronkową sukienkę uzupełnia delikatna parasolka przeciwsłoneczna. Widoczna z lewego półprofilu postać przemieszcza się po scenie, mówiąc coś jednocześnie do umieszczonego przy twarzy mikroportu. Ma średniej długości kasztanowe włosy, okulary w niebieskiej oprawie i umalowane na czerwono usta. W kompozycji fotografii jej sylwetkę równoważy ustawiony po lewej stronie zielony krzew róży z czerwonymi kwiatami. Rozmazane, utrzymane w szarej tonacji tło dopełnia atmosferę oglądanego obrazu.

Fotografia przedstawia parę aktorów. Ubrana w białą koronkową suknię i kremowy kapelusz kobieta siedzi na podłodze, co kłóci się z jej wizerunkiem damy. Widzianą z profilu twarz skierowała ku nachylonemu nad nią niskiemu mężczyźnie. Podaje mu z gracją swoją lewą rękę. Młody człowiek ma jasne, lekko potargane włosy. Ubrany w białą koszulę z krótkimi rękawami i jasne spodnie uśmiecha się do kobiety. Przypięte do pleców skrzydła pozwalają domyślać się, że w spektaklu odgrywa rolę anioła. Po prawej stronie zdjęcia, u dołu, widać drewnianą skrzynkę ogrodniczą. Z kolei po drugiej stronie stoi oparty o kolejną skrzynkę szpadel. Ogrodową scenografię dopełnia krzew róży pnącej się za aktorami.

Na grupowej fotografii widzimy wszystkich siedmioro aktorów biorących udział w przedstawieniu. Pierwsza postać od lewej trzyma w dłoniach plastikową butelkę, z której wysypuje się piasek. Jego ziarna musiały być także rozsypane wcześniej, bo tworzą białą, szeroką ścieżkę biegnącą wzdłuż krawędzi sceny. Na ścieżce klęczy trzech mężczyzn i jedna kobieta. Mają pochylone głowy. Obserwują rysowane przez siebie wzory na rozsypanym piasku. Dwaj następni mężczyźnie stoją w tym samym rzędzie, na przedłużeniu klęczących osób. Pierwszy z nich, dobrze zbudowany, z uwagą patrzy na swoje uniesione dłonie. Drugi, w czapce i okularach, skupiony jest na dłoniach kolegi. W tle widoczne są fragmenty scenografii – między innymi krzesło, skrzynki ogrodnicze i kolorowe szmatki rozrzucone na czarnej podłodze.

Uchwycona na zdjęciu scena przedstawia wnętrze zakładu mechanicznego. Centralna postać, młody człowiek ubrany w czapkę, jasną flanelową koszulę i ciemnoniebieskie spodnie, stoi pochylony nad rowerowym kołem. Połączona srebrnymi szprychami felga osadzona jest na metalowym stojaku. Ułożone na środku koła dłonie mężczyzny coś przykręcają. Druga postać, kobieta w jasnej koronkowej sukni i kremowym kapeluszu, stoi obrócona tyłem. Nad głową trzyma parasolkę przeciwsłoneczną, w kolorze kapelusza. Pomiędzy postaciami, na pierwszym planie, wisi nowa, czarna opona samochodowa. Pozostałe elementy scenografii to wiklinowy fotel i ustawione w lewym dolnym rogu dwie drewniane skrzynki ogrodnicze.

Fotografia, za sprawą filtra nałożonego na sceniczny reflektor, wykonana została w niebieskiej tonacji. Na tle w niebieskie i błękitne plamy widzimy ukazanego od pasa w górę mężczyznę w podkoszulku. Jest mocno zbudowany. Ma ciemne, krótkie, zaczesane pionowo do góry na czubku głowy włosy. Silnie zaznaczone brwi i delikatny wąsik. Prawą rękę uniósł wysoko, lewą starając się ogarnąć przestrzeń z drugiej strony. Najbardziej znaczący jest jego skierowany wysoko wzrok. Na zdjęciu obecna jest także druga postać. U dołu, po prawej stronie widzimy jej plecy i tył głowy. Mocnym akcentem jest wypisane na granatowej kurtce zielonkawymi literami słowo: OCHRONA.

Przedstawioną na zdjęciu postać widzimy od pasa w górę. Jest to młody mężczyzna o krótkich, jasnych włosach i lekkim zaroście. Ubrany w kremową, flanelową koszulę nałożoną na niebieski t-shirt. W wyciągniętej przed siebie ręce trzyma wyróżniający się na fotografii przedmiot. Jest to czerwono-biały, drewniany lizak z ciemną rączką, jakim posługują się zawiadowcy na stacjach kolejowych. Wpatrzony w rekwizyt aktor mówi coś do przymocowanego w okolicach ust mikroportu. Szare tło portretu wzbogaca zielony krzew pnącej róży o czerwonych kwiatach.

Na zdjęciu w szerokim planie pokazana jest sytuacja sceniczna spektaklu. Kilkanaście rekwizytów leży w nieładzie na ciemnej, połyskującej podłodze. Kilka rodzajów kolorowych tkanin, fragment rowerowej felgi, przewrócone krzesło, plastikowa butelka. Uważniej wpatrując się w fotografię, dostrzegamy, że jedną z tkanin jest sukienką leżącej na boku kobiety. Fragment jej śpiącej twarzy dostrzec można u dołu obrazu. Wyraźna jest natomiast sylwetka młodego mężczyzny stojącego po prawej stronie. Ubrany w białą koszulę, jasne spodnie i fioletową muszkę, w prawej opuszczonej ręce trzyma anielskie skrzydło. Ważny gest wykonuje lewą dłonią. Przyłożony do ust wskazujący palec nakazuje ciszę, niezbędną, jak się domyślamy, aby nie obudzić śpiącej kobiety.

Na fotografii widzimy sylwetki dwóch aktorów. Stoją po przeciwległych stronach zielonego krzewu pnącej róży o czerwonych kwiatach. Krzew osadzony jest w dużej, pomalowanej na biało drewnianej skrzyni. Młody mężczyzna po lewej ubrany jest w białą koszulę i ciemne dżinsy. Z szyi zwisa mu niedbale zawiązany kolorowy krawat. Spogląda na własne dłonie ułożone na trzonku ogrodowego szpadla. Drugi, pochylony do przodu mężczyzna, swoją uwagę skoncentrował na krzewie róży. Ubrany jest w białą koszulę z krótkimi rękawami i jasne spodnie, pod szyją ma zamocowaną fioletową muszkę, a na plecach białe anielskie skrzydła. Tło obrazu stanowi materia w szare plamy, a kompozycję całości uzupełniają trzy drewniane skrzynki ogrodnicze.

Światła: Rafał Smyk i Adam Głębocki
Realizacja dźwięku: Piotr Kazimierz Wiśniewski
Aktorzy: Lidia Piskorska, Mariusz Józefiak, Mariusz Sztuba, Daniel Laskowski, Jarosław Kubiak, Piotr Roszak, Karol Solski
Produkcja: CK ZAMEK w Poznaniu
Premiera: 24.10.2016 r.

Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/219-na-wysypisku-grupa-teatralna-nowi-w-nowym-im-wojci/

spektakl „Na wysypisku”