spektakl „Środek jest tam, gdzie jestem ja”

„Inspirowani wierszem Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej zaczęliśmy snuć opowieść, którą rządzi przypadek. Czynności – pływanie, latanie, pisanie i rzeczy – krzesło, papier, maska – dają impuls do zabawy-gry. Krzesło może być łodzią, kij – wiosłem czy lunetą.
Ekspresja ciała. Ruch.
Bal jak w surrealistycznym obrazie.
Choreografia imion. Zaznaczanie swej obecności. Budowanie relacji. Wyrażanie pragnień, myśli, emocji. Jesteśmy. Wychodzimy na scenę i pokazujemy siebie w sytuacjach powstałych z ćwiczeń ruchowych, zabaw, improwizacji” – tak o nowym spektaklu grupy teatralnej Nowi w Nowym opowiada jego reżyserka, Ewa Szumska.

Grupowe zdjęcie pokazuje siedmioro aktorów biorących udział w spektaklu. Wszyscy tańczą. Widoczna w centrum obrazu blondynka ekspresyjnie rozkłada skierowane do przodu ręce. Śpiewa, przechyliwszy głowę w lewą stronę. Dwaj mężczyźni po prawej, ubrani w białe koszule i ciemne spodnie, również tańczą. Jeden ma zawiązaną pod szyją dużą czerwoną muchę w białe grochy, a drugi – nałożoną na głowę czapkę bez daszka. Czworo aktorów po lewej stronie fotografii widzimy ustawionych w trzech planach. Tańczący najbliżej mężczyzna ma czarną koszulę i ciemne spodnie na szelkach. W prawej dłoni trzyma różę. Za jego plecami znajduje się tańcząca para – wysoki młody mężczyzna w czerwonej koszuli i ubrana w szary, wełniany sweter, kobieta. Na ostatnim planie elegancki młody człowiek przygląda się tańczącym, trzymając w rękach miotłę.

Zdjęcie jest portretem młodej dziewczyny. Widzimy ją wyraźnie siedzącą w pełnym świetle. Ma ciemne, dość długie włosy, uczesane z przedziałkiem. Głowę, którą podpiera ręką, przechyliła w lewo. Zamyślona patrzy przed siebie zza okularów. Ubrana jest w popielaty sweter z wełny o długim włosiu i rękawami do łokci oraz w ciemną wełnianą spódnicę. Mocno zaznaczają się jej pomalowane na czerwono paznokcie, a na prawej, położonej na kolanach dłoni lśni kolorowy pierścionek. Po obu stronach dziewczyny widoczne są zamazane, niewyraźnie postaci siedzących mężczyzn.

Zdjęcie jest portretem młodego mężczyzny ukazanego od pasa w górę. Biała koszula, w którą jest ubrany, silnie kontrastuje z czarnym tłem fotografii. Na głowie ma ciemną czapkę bez daszka, z dziwnym żółtym symbolem. Przytrzymują ją założone na uszy duże srebrne słuchawki. Na jego okrągłej twarzy widać skupienie. Wzrok skierował przed siebie. Uniesione ręce połączone są dłońmi. Kompozycję obrazu uzupełnia nieostra postać młodego mężczyzny siedzącego po lewej stronie. Ma ciemne krótkie włosy i opuszczoną głowę. Ubrany jest elegancko: w białą koszulę, ciemną kamizelkę i dużą różową muchę.

Zdjęcie jest portretem młodego mężczyzny ukazanego od bioder w górę. Ma średniej długości włosy uczesane z przedziałkiem na środku głowy. Ubrany jest elegancko w białą koszulę z krótkimi rękawami oraz ciemną kamizelkę i spodnie od garnituru. Pod szyją znajduje się bardzo duża, dodająca mu splendoru mucha. Najbardziej charakterystyczny i rzucający się w oczy jest uśmiech na twarzy mężczyzny. Śmieje się jego cała twarz i zmrużone oczy. W dłoniach trzyma wymierzony przed siebie przedmiot podobny do drewnianej laski. W tle po obu stronach widać nieostre sylwetki dwóch mężczyzn.

Zdjęcie przedstawia troje aktorów biorących udział w spektaklu. W jego centrum młody mężczyzna śpiewa z ekspresją przypominającą operowego artystę. Ma ciemne, średniej długości włosy i okulary. Przy jego szeroko otwartych ustach znajduje się mikroport. Ubrany jest w czarną koszulę i ciemne spodnie na szelkach. Pod brodą ma zawiązaną białą muchę. Jego obie ręce wyciągnięte są do przodu, dłonie ma otwarte. Strój drugiego mężczyzny, po lewej stronie, również jest elegancki. Ma na sobie ciemne spodnie od garnituru i kamizelkę oraz białą koszulę z krótkimi rękawami. Jego zawiązana pod brodą mucha jest ciemna i większa niż pierwszego mężczyzny. W dłoniach trzyma skierowany do przodu przedmiot przypominający drewnianą laskę. Po prawej stronie fotografii, siedzi nieco wycofana, młoda kobieta. Ma długie, kasztanowe włosy i okulary. Lekko pochyla się w prawo.

Przedstawiona na zdjęciu scena rozgrywa się na ciemnej, połyskującej podłodze. Na pierwszym planie, w lewym dolnym rogu, stoi brązowa walizka. Za nią siedzi na krzesłach trzech młodych mężczyzn. Elegancko ubrani odwracają się jednakowo w prawą stronę. W uniesionych dłoniach trzymają drewniane kije, około metrowej długości. Kierują je w stronę czwartego mężczyzny stojącego po prawej stronie fotografii. Jego twarz widzimy z profilu. Reszta sylwetki zwrócona jest do nas przodem. Mężczyzna ma opuszczone wzdłuż ciała ręce. Ubrany jest w czarną koszulę, ciemne spodnie na szelkach i białą, dużą muchę.

Fotografia wyróżnia się spośród innych romantyczną atmosferą, którą budują fruwające skrawki białego papieru, imitujące padający śnieg. Pośród nich stoi całująca się para. Kobieta ubrana jest w popielaty, wełniany sweter z angory i ciemną spódnicę sięgającą kolan. Mężczyzna, wyższy od niej o głowę, ma czerwoną koszulę i ciemne spodnie. Lewą ręką obejmuje w pasie partnerkę, która w swojej prawej dłoni trzyma kieliszek. Zakochanej parze towarzyszy czterech aktorów. Stojąc po obu jej stronach, wysypują z foliowych toreb kolejne kawałki białego papieru. Jego duża ilość leży już na podłodze, tworząc biały dywan.

W uchwyconej na zdjęciu scenie bierze udział pięcioro aktorów. Dwóch z nich siedzi na ustawionych w rzędzie drewnianych krzesłach. Obaj są elegancko ubrani i śmieją się. Troje pozostałych, znajdujących się na pierwszym planie, to: stojący po lewej mężczyzna, siedząca w centrum na walizce kobieta i kolejny młody, klęczący mężczyzna. Aktor po lewej jest w ruchu. Ma uniesioną wysoko lewą rękę, krótko przycięte jasne włosy i okulary. Ubrany jest w białą koszulę i ciemne spodnie od garnituru. Bardzo wyraźnie rzuca się w oczy zawiązana pod jego szyją duża czerwona mucha w białe grochy. Siedząca przodem kobieta obraca ku niemu głowę. Jej widzianą z profilu twarz zdobią okulary. Ubrana jest w wełniany popielaty sweter z rękawami do łokci i ciemną spódnicę. Dłonie trzyma złożone na kolanach. Młody, klęczący po prawej stronie mężczyzna trzyma w lewej ręce kartkę papieru. W jego eleganckim stroju najbardziej wyróżnia się umieszczona pod brodą różowa mucha.

Reżyseria świateł, projekcje: Mariusz Adamski
Opracowanie muzyczne: Wiesław Janicki
Realizacja dźwięku: Łukasz Pluciński
Realizacja świateł: Adam Głębocki, Rafał Smyk
Aktorzy: Lidia Piskorska, Mariusz Józefiak, Mariusz Sztuba, Daniel Laskowski, Jarosław Kubiak, Piotr Roszak, Arkadiusz Żmijewski
Produkcja: CK ZAMEK w Poznaniu
Premiera: 6.11.2017 r.

Więcej o spektaklu na stronie CK ZAMEK: https://ckzamek.pl/wydarzenia/1433-premiera-teatr-powszechny-srodek-jest-tam-gdzie-je/
Recenzja magazynu Teatralia: https://www.dawne.teatralia.com.pl/zlote-srodki-teatru-srodek-jest-tam-gdzie-jestem-ja/