World Press Photo 1993–2018 - Mediateka CK ZAMEK

World Press Photo, 1993–2018

producent wystaw: Magdalena Tomczewska

W 1955 roku grupa holenderskich fotografów ogłosiła pierwszy międzynarodowy konkurs World Press Photo, aby zaprezentować swoje prace światowej publiczności. Na początku lat 90. XX wieku Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu zorganizowało pierwszą polską edycję wystawy i aż do 2018 roku gościło jej kolejne premiery.

Przez ten czas świat nieustannie się zmieniał, a nowe osiągnięcia w dziedzinie mediów i technologii zmieniały dziennikarstwo i narrację, co uwidocznione jest w charakterze i treści zdjęć, jak również w kategoriach konkursowych (m.in. sprawy współczesne, życie codzienne, wiadomości, projekty długoterminowe, przyroda, ludzie, sport, wydarzenia).

Nagrody przyznawane są w każdej kategorii, a jedna praca otrzymuje tytuł Zdjęcia Roku. W gronie laureatów World Press Photo znajdowali się również polscy fotografowie, którzy zdobyli od 1955 roku łącznie ponad 30 wyróżnień. Kilku z nich Centrum Kultury ZAMEK gościło podczas wernisaży wystawy w Poznaniu.

Na fotografii widzimy portret młodej kobiety wykonany z profilu. Dziewczyna ma ciemne, długie włosy, fioletową chustę przykrywająca głowę oraz ramiona. Oczy kobiety skierowane są wprost w obiektyw fotografa. Postać nie ma fragmentu nosa. Został on obcięty przez męża dziewczyny. Była to kara za ucieczkę z domu.

Na zdjęciu widać dwie postaci – półnagiego mężczyznę oraz kobietę w białych rękawiczkach i czarnym stroju, który zasłania ją w całości. Kobieta przytrzymuje mężczyznę, obejmuje go w charakterystycznym dla chrześcijańskiej ikonografii przedstawieniu piety – Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwego Jezusa Chrystusa.

Fotografia przedstawia pochód mężczyzn niosących ciała dwojga zmarłych, małych dzieci, zabitych podczas izraelskiego nalotu na Strefę Gazy w listopadzie 2012 roku. Dziewczynka i chłopiec owinięci są folią. Na wszystkich twarzach mężczyzn widać ogromną rozpacz i smutek. Tłem pracy są ruiny betonowych domów.

Na fotografii widać stojącą na plaży grupę ludzi, trzymających w uniesionych dłoniach telefony komórkowe. Mężczyźni próbują złapać sygnał sieci komórkowej. Zdjęcie zostało wykonane nocą, przy blasku księżyca w pełni, dzięki czemu niebo i spokojne, bez fal, morze są rozświetlone. Dodatkowym źródłem światła jest kilka ekranów telefonów.

Zdjęcie przedstawia parę rosyjskich gejów, sfotografowanych w zaciemnionym pokoju. Jeden z nich leży na plecach, drugi siedząc – pochyla się nad nim. Obydwoje są nadzy. Ich twarze są oświetlone, prawdopodobnie światłem świec. Tłem fotografii są długie zasłony okienne.

Na czarno-białym zdjęciu, wykonanym w nocy, widać mężczyznę podającego pod zaporą, wykonaną z drutu kolczastego, małe dziecko stojącej po drugiej stronie kobiecie. Rodzina próbuje przejść przez stojące na granicy dwóch państw zasieki. Zdjęcie jest niewyraźne, bowiem fotograf nie mógł wykorzystać lampy błyskowej, aby nie zdradzić czasu i miejsca ucieczki imigrantów.

Na zdjęciu został uchwycony moment zabójstwa rosyjskiego ambasadora w Ankarze. Na pierwszym planie widzimy ubranego w garnitur, białą koszulę i krawat młodego mężczyznę, który w jednej ręce trzyma pistolet, drugą ma uniesioną do góry. Usta ma otwarte, jakby w krzyku. Obok niego, po prawej stronie leży ciało drugiego mężczyzny, również ubranego w garnitur. Na białych ścianach w tle zawieszone są trzy kolorowe fotografie w ramach. Podłoga pomieszczenia jest jasnoszara, błyszcząca.

Fotografia przedstawia młodego, biegnącego mężczyznę, który ma na głowie maskę gazową. Jego całe ciało płonie, a buchający ogień tworzy ogromne smugi. Tłem zdjęcia jest ceglany, rozgrzany od temperatury mur z małym graffiti. To pistolet z napisem „paz” oznaczającym pokój.

Na zdjęciu widać salę wypełnioną ludźmi, którzy oglądają wystawę fotograficzną, prezentowaną w postaci dużych, kolorowych i czarno-białych plansz na metalowych, srebrnych stelażach. Podłoga Sali jest grafitowa, pod sufitem zaś widać ciąg lamp oświetlających ekspozycję.