Pejzaż malarzy polskich ze zbiorów Lwowskiej Galerii Sztuki

Strona główna/ Wystawy / Pejzaż malarzy polskich ze zbiorów Lwowskiej Galerii Sztuki

Pejzaż malarzy polskich ze zbiorów Lwowskiej Galerii Sztuki

Pejzaż malarzy polskich ze zbiorów Lwowskiej Galerii Sztuki

16.09–10.10.2004

kurator: Ihor Chomyn

producent wystawy: Magdalena Tomczewska

Natura łączy się z odczuwaniem prawdziwego piękna oraz wpływa na pozytywne myślenie człowieka –mówi kurator wystawy Ihor Chomyn. Badacz porównuje malarstwo krajobrazowe do poezji i muzyki – twórca powinien mieć dobrą pamięć wzrokową, powinien umieć uchwycić w swojej pracy to, co najbardziej charakterystyczne, co niepowtarzalne.

Pejzaż cechuje się różnorodnością: gór, dolin, drzew, kwiatów. Często odgrywa również rolę tła dla przedstawianej postaci, a jego samodzielność jest względna, zależna od idei czasów, w których tworzy artysta.

Wspomniana wystawa uzupełniała dwie wcześniejsze prezentacje ze Lwowa, eksponowane w Zamku – monograficzny pokaz płócien Jacka Malczewskiego i arcydzieł malarstwa polskiego. Prace wybrali: Ihor Chomyn, Ukrainiec sprawujący pieczę nad polskim dziedzictwem pozostawionym we Lwowie oraz Zbigniew Buski, dyrektor Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, który wystawę sprowadził do Polski.

Na ekspozycji znalazło się ponad 50 obrazów w różnych stylistykach i ujęciach, reprezentujących polską sztukę od końca XVIII wieku po wybuch II wojny światowej. Zobaczyć można było dzieła największych mistrzów: Canaletta, Matejki, Siemiradzkiego, Ślewińskiego, Fałata, Wywiórskiego, Waliszewskiego, Stanisławskiego i kilkudziesięciu innych reprezentujących różne style takie jak: realizm, symbolizm, impresjonizm i koloryzm.

Obraz przedstawia góry, Tatry. W jego centrum, w dolnej części, widać wędrujących ludzi – mężczyznę i kobietę, którzy zostali przedstawieni tyłem do odbiorcy. Znajdują się oni na kamieniach nad rwącym potokiem, który płynie po ich lewej stronie. Widać tam niewielki wodospad oraz kamienie wystające z wody; nad płynącą wodą leży obalone drzewo umożliwiające przejście z jednego brzegu na drugi. Po prawej stronie postaci widać drzewa iglaste. W tle malują się dróżka, po której ktoś idzie, dom ukryty między drzewami oraz polana i lasy. Nad całym krajobrazem panują góry, na niektórych z ich szczytów widać śnieg. Nad górami, na błękitnym niebie, kłębią się białe i szare chmury.

Obraz przedstawia Drezno. Artysta ukazał tutaj rzekę wypływającą z dolnego, prawego rogu obrazu – w centrum płótna płynąca woda spotyka się z kamiennym mostem, za którym po prawej stronie malarz umieścił miejskie budynki. Na lewym brzegu rzeki widać ludzi spędzających czas – wielu z nich pracuje przy łodziach, niektórzy rozmawiają. Na obrazie dominuje kolor błękitny – jako niebo oraz rzeka.

Obraz przedstawia cztery postacie – trzy kobiety oraz mężczyznę. Kobiety zostały przedstawione w dominującej części obrazu – od środka płótna do końca prawej strony. Znajdują się one na kamiennym murze – pierwsza z nich, ta najbardziej po prawej, siedzi na schodku, a obok niej widać dzban; kolejna kobieta stoi, przed nią również znajduje się dzban; między tymi dwiema kobietami znajduje się fontanna w kształcie głowy lwa; trzecia kobieta leży na podwyższonym murku. Wszystkie trzy kobiety spoglądają na mężczyznę namalowanego po lewej stronie płótna. Mężczyzna opiera się o wielki kamień, stoi do kobiet oraz odbiorcy tyłem, obok niego widać kozę. Przed mężczyzną maluje się krajobraz przedstawiający rzekę, dom oraz wzgórza znajdujące się po drugiej stronie brzegu.

Obraz przedstawia słoneczny dzień nad wodą w porcie. W prawym, dolnym rogu płótna namalowano łódkę – zakotwiczoną, dryfującą. Nieco w oddali widać więcej łódek, wszystkie znajdują się przy brzegu. Można dostrzec tam również budynek z wysoką wieżą oraz drzewa, sięgające aż na wzgórze zaznaczone po prawej, górnej stronie obrazu. Po lewej stronie płótna, tuż przy tafli wody, widać domy. Woda faluje, jest błękitna. Na obrazie dominuje kolor niebieski, widoczne są też odcienie brązu i nieco pomarańczowego.

Obraz przedstawia wiejski krajobraz. Na pierwszym planie widać drewniany płot, który pojawia się także w oddali. W centralnej części pracy, już za kolejnym płotem, artysta umieścił stóg siana. Po lewej stronie płótna widać fragment jeszcze nieskoszonego, żółtego pola, a po prawej stronie wiejskie chatki z brązowymi dachami. W tle widoczne są las oraz błękitne niebo pełne chmur. Na obrazie dominują kolory pomarańczowy, zielony oraz niebieski.

Obraz ukazuję scenę z Poronina. Głównym elementem przedstawienia są dwie drewniane chatki – ta po lewej jest namalowana wyraźnie, mocno zaznaczone są okna oraz płot; chatka po prawej stronie jest w oddali. Przed pierwszym budynkiem, w centrum płótna, rośnie smukłe, wysokie drzewo bez liści. Na ziemi oraz na dachach leży śnieg. Widać ślady stóp, dróżki wydeptane w śniegu. Za chatkami pojawia się gęsty las, nad którym ciągnie się ciemne, granatowo-fioletowe niebo.

Obraz przedstawia skały na brzegu morza. Skały wyłaniają się z lewej strony płótna, idąc stopniowo w prawo, coraz bardziej zanurzają się w wodzie. Skały są koloru ciemnobrązowego. Autor zaznaczył białe, spienione fale uderzające w boki kamieni. W tle maluje się szaroniebieski ogrom wody, nad horyzontem namalowano cienki pasek nieba w odcieniu ciepłej brudnej bieli.

POPRZEDNI OBIEKT

WRÓĆ DO KATEGORII Wystawy

NASTĘPNY OBIEKT